anne
bu zemherı gecelerde üşüyorum anne..
sakarlık umutlarımı paramparca edıyor.. yıldızlar gökyüzünü terk ediyor yokluğunda .. özlüyorum senı annem .. hayatın manasını gidişinle kaybetım teninin eşsız kokusunu CENET BAHÇESINDE arıyorum şimdi sen gıttın ya annem gülümün yaprakları sızladı özlüyorum senı... ’cesedini sürüklüyorum gittiğim her yere ..’ gök görlüyor diz çöküyorum sensizliğin YOĞRULDUĞU yalnızlığa. kirlenmiş yıldızlara asıyorum gözlerini gözlerim üşüyor anne küllüğe savuruyorum hıncımı ardımsıra sızlıyor sol yanım biliyor musun anne? senden sonra doğrulmadı hiç sırtım her kapının arkasında ismin yazılıyor özledim bahar kokunu özledım bir söz insana bu denli mi yabancı olur gözlerim seni arıyor her boşlukta avcumda imlası bozuk haykırışlar peydahladım sensizlikten yüzümü avuçlarıma alıp ağlıyorum anne bütün cümlelerim sana dökülüyor sığıntı duruyor yüreğim bedenime kimliksizliğimi yüzüme vuruyor aynalar bir yanım sarp uçurum dünya fani her şey yalan Remziye Taş |