yolcu
Unutulmuyor...
seninle aldığım nefesler. bu kadar zor olmamalıydı hasretin. saçlarının telli kadar bekledim seni. Karanlık sardı dört tarafımı buz kesildi dört duvar Sessiz çığlıklarım sensizliğini örtüyordu.. Pencerenin camlarında buğulanırken yalnızlık buruşan yatak örtüsü kadar özledim varlığını gece bekçileri isyan seferinde şimdi gülümseyiş maskelerimizi takalım hadi sevgili sen yokluğundan ben sensizliğinden rol çalayım Sen beynimin en dip bölgesinde görülmeyen yolcusun.. Duraklaman imkansız biliyorum duvarlara attığım her çentikte ismin kanıyor Zemheri gecede sızlıyor ayaklarım. gidişine kimsesiz bir sokağı andırıyorsun giderken ardından mendil sallıyorum çaresizce gözlerimi kanatıp mı gidecektin elveda deyişinle öleceğimi bilmeden . assam kendimi gecenin süt kokan sesiyle bir damla yaş kalır senden geriye gidişinle öldürdün şimdi ölüşümü sahiplen Remziye Taş |
bu yaşta bu denli güzel yazmak herkesin harcı değil
naçizane ses olmaya çalıştım sen hep böyle güzel yaz bende hep okuyayım inşallah
yüreğine sağlık