Viran Yurdum
Her insan içinde bir şehir taşır.
Benim Şehrim sensiz. Göçe zorlanmış, terkedilmiş köylerim. Issız sokak lambaları gibi Üşüyor, titriyor bacası yıkılmış evlerim. Ayak seslerine hasret kalmış Kaldırım taşları. Aç kedilerin devirdiği çöp bidonlarının Çığlıkları boğuyor sessizliği Sonra.. Bir yosma isyana yelteniyor. Düşürüyor elinde ki aynasını. Kırılmış ve dağılmış parçalarında arıyor Kaybettiği iffetten ve onurdan urbasını. Çıt çımıyor bu şehir de.. Kuşlar bile yıkmış yuvasını. Yitirmiş göğünü, yıldızlarını Yönünü şaşırmış, börtü böcek Kaybetmiş yolunu, yolcusunu.. Gecenin ayazı, yalarken çatlak duvarları Çaresizlik ve acı taşıyan bir annenin. Korkuları devleşiyor, büyüyen gözlerinde. Oyuncağı hiç olmamış bir çocuğun Hayalleri uyuyorr kartonların arasında. İçimde ki bu yokluk hissi, donduruyor şehri. Ey özlemler büyüttüğüm yar. Gel! Gel ısıt yokluğunda buz tutmuş şehrimi. Gecesi naçar, gündüzü naçar, Her köşe başında bir özlem yatar Artık ne geceler sabaha çıkar Ne de bu gam, keder biter. Sakla beni ey gece! Belki göz yaşım günahlarımı yıkar. Dil-ruba Emine Genç 12 Ocak 2015 Pazartesi / 15:00 |
Kutluyorum kalemi
Yüreğine sağlık
________________________________________________________Selamlar saygılar