Ben Üzülürüm
Ne zaman çöpe bir parça ekmek atılsa
Aç kalan benmişim gibi düşünürüm Nerede ne zaman süte su katılsa Ben üzülürüm Ne zaman bir gencin jöleli saçı bozulsa Bir beyefendinin gömleği buruşsa Ya da çamur sıçrasa bir kadının eteklerine Ben üzülürüm Ne zaman ağlasa bir bebek Bağırsa bir kardeş diğerine O susana dek Ben üzülürüm Ne zaman karıncanın kapısını çalsa ağustos böceği Tilki kandırsa kargayı Ya da bir kurt kapsa kuzuyu Ben üzülürüm Ne zaman duysam bir madenci ağıdı Çaresiz… İnsan yüreği işte Çıkarırım kalemi kağıdı Şiir yazarım Aralık 2014 Simav Yunus ÇETKİN |
Ne zaman çöpe bir parça ekmek atılsa
Aç kalan benmişim gibi düşünürüm
Nerede ne zaman süte su katılsa
Ben üzülürüm
Ne zaman bir gencin jöleli saçı bozulsa
Bir beyefendinin gömleği buruşsa
Ya da çamur sıçrasa bir kadının eteklerine
Ben üzülürüm
Ne zaman ağlasa bir bebek
Bağırsa bir kardeş diğerine
O susana dek
Ben üzülürüm
Ne zaman karıncanın kapısını çalsa ağustos böceği
Tilki kandırsa kargayı
Ya da bir kurt kapsa kuzuyu
Ben üzülürüm
Ne zaman duysam bir madenci ağıdı
Çaresiz…
İnsan yüreği işte
Çıkarırım kalemi kağıdı
Şiir yazarım
Aralık 2014 Simav
Yunus ÇETKİN
HAKLISIN KELBI OLAN ÜZÜLÜR SEVEN İNSAN ÜZÜLÜR KALEMI KUTLARİM SEVGİLİ DOSTUM