Kendime Hitabım
Yazma çay şiiri a be İbrahim!
Anlamaz bu hâli nadan olanlar. Halbuki katresi güle nispet im. Bunu ancak ehlidil olan anlar. Naz tüter buğusu bir güle emsal. Hüzün makamında başlar hep masal. Çaya dair dem dem verilir misal. Sükutu sükunu işler suya sır. Yazarsan kim okur kim dinler seni. Hurufatın rengi suya işler naz… Çayda hayal olur gülün deseni. Dökülür demlikten buğulu niyaz. Kor düşer sineye kimse anlamaz. Camda hayal hayal işlidir niyaz. Çayı anlatmaya kelimeler az. Bu minvalde daha geçer kaç asır. Ankara, 08.01.2014 İ.K |