Kefen kuşanıp çıktığım gecelerim vardı,
İlk gördüğüm uçurumdan aşağı atlayıp,intihar etme düşüncesine,
Kapıldığım zamanlar oldu bende,
Öyle serserice eylemlere kalkıştım kendi canıma karşı,
Kafama silah dayadığım anlar,
Ölümün soğukluğunu his ettiğim anlardı,
Bütün cesaretimle korkuyla yüzleştiğim anlar,

Ne acılara mesken etmiştim yüreğimi,
Şaraba rehin etmiştim midemi,
Sigaranın acısı sarmıştı gıtlağımı,
Düşman gibi bilmişti tenim terimi,

Camına bakarken ıslandığını yağmurlarda soğuk gördüm,
Anılarını düşlerken hayatı boğuk gördüm,
Tüm renkleri büsbütün donuk gördüm,
Yaşam lambasını hep sönük gördüm,

Kafen kuşanıp çıktığım zaman,
Ölmek istediğim bir anda,
Gittiğin akşamın ardında,
Bir melek fısıldadı kulağıma,
Gideni unut diye,
Gideni bırak kalsın geride,

Mehmet Kılıçel
06/11/2014