NEDENİçimde sana ait ne varsa öldü diye Düşlerimi savurdum ardından peşin sıra Bilmem ki niye yandı yüreğim böyle niye Senin eserin hain kalbimde kalan yara Hayret neden ben oldum içinden hasret sızan Satır satır uğruna peşinden şiir yazan. Vefasızlık kitabı ellerinde solmuştu Okuyup ders almadım yalanlarına kandım Eski aşklar gözünde mezarlara dolmuştu Ne bileyim kendimce ben farklıyımdır sandım Hadi gülüm hanene al bir artı daha yaz Farketmez senin için bir mezarda bana kaz. Bakarsın unuturum yaza yaza derdimi Zaten hayatın yükü taşıdıkça artıyor Üst üste gelir bazen Allahım dert verdi mi Belki de sabırlı mı diye beni tartıyor İsyan etmek yakışmaz verilene razıyım Mutlu günlerden kalma bir gülün enkazıyım. Neden insanlar böyle hırpalar sevenleri Neden değer bilmezler kaybetmeden bir şeyi Ah nasıl da yıkarlar duyulan güvenleri Yalnız kendini sever önemsemez kimseyi İşte hain sen böyle bir tek kendini sevdin Sana göre sevdada paylaşılmaz bir devdin. Hala her şiirimde senden bir kaç satır var Kelimeler arası gülümsüyor yüzüme Okudukça yüreğe hece hece yağar kar Soğutur damağımı kilit vurur sözüme Pişmanlık yön değişir kendi içine döner Alev alan şiirler küle döner ve söner. Ve sen her şiirim de biraz daha ölürsün Yüreğim ah çektikçe sayfaya dökülürsün. Ayvazım deniz |