Kaf
Güneşin gölgesindeyim yine bu akşam;
Bir karartı,bir solgunluk, Ve bedenimdeki bu isyan... Hıçkırıklar matemler akıyor duvarlardan... Sokaklarda bir avuç gözyaşı... Umut kaf dağının ardında bir hayal... Oda sisli,ev bulutlu... Göz görmez olur gönlü... Bugün kör bir bakış var ufuğa... Kalp nasır tutmuş... Parmaklarımızın ucu tozlu... Kalem korkar olmuş mürekkepten... Yazı bir tutsak... Ay ışığında bir mahkumun hıçkırıkları gibi, Savurgan yine gönüller... Ve bitkin bir dolunay akşamı, Kırmızıdan daha kızıl, Yanıyor sanki yüreğimin tam ortası... Hüsrana bir koşuş sanki benimkisi... Yada bir çocuğun ilk adımları belki de... |