TEBDİLİ KIYAFET
Sen gittiğinden beri bu ellerden sevgili
Bende vurdum kendimi taşlı tozlu yollara Güneş nereden doğar nerde olur akşamlar Sensizliğin hicrinde yitirmişti hükmünü Bir kez olsun yürekten gel demedin ki bana Oysa ben yollarında helak ettim kendimi Mesken olmuştu bana her durak her iskele Tebdili kıyafetle gördüm o mahcemali Aklım başımdan gitti. Yarabbim bu da kim d!i İki göz kilitlendi birbirine o sabah Benim yüzümde yaşmak seninkinde nur vardı İlahi bir varlıktı inmiş idi göklerden O günden sonra sanki çıktım faniliğimden Karıştım meleklerin ölümsüz alemine Bugün hala titrerim düşündükçe o anı Bir düş mü hayal miydi çözemedim sevgili |