GARİP
Hiç dertlenmedim ben bu derde düşeli beri
Aldığım her nefeste şükrettim Yaradana Sevdikçe sevesim geldi Hayatın yükünü vursam da sırtıma Onun varlığını düşündükçe Bir tüy kadar hafif geldi onlar bana Senin dediğin gibi Meğer ben bir Garip’mişim Bu hayatta Seni bilmeden önce Doğanın mucizesini Aşkın yüceliğini Sevginin kutsiyetini Adını terennüm ederken Nakşettim yüreğime Ey aşkı ölümle eş tutanlar! Hasretin umutsuzluğun ateşinde yakanlar! Ona Araf’ı reva görenler! Bilin ki; Çarmıha gerdiğiniz bedenleriniz Vuslatın özleminde işkence ettiğiniz Ruhunuz Sükuta tutsak ettiğiniz sözleriniz Ve ışığın çevresinde dönen kibirli pervaneler! En ağır hesabı soracaktır gerçek aydınlıklar size! Oysa ben… Yeniden doğdum seninle bu hayata Çünkü sen bir mucizeydeydin bana. |