0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
5453
Okunma
Mutsuzluğu sorsalardı bu dünyada bana
“Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm”
Diye dillendirmezdim,
Karacaoğlan’a öykünüp birazda.
Bu dertler ki,
Başına gelmeyen varmıdır
Olsa da dünyada bir tek kişi bile.
Oysa,
Aklı talan olmuşsa bu dünya işleriyle
Kalbi mühürlüyse aşkın ebedi zaferine
Konmuşsa her dem açan hercai menekşelere
Uçarı bir kelebeğin günlük serüveniyle öylesine.
Elinden kaçırmışsa el değmemiş bir sevdanın
Melekleri kıskandıran Tanrıçasını,
En dürüst en gerçek aşkını feda etmişse
Aptalca bir kibir ve şaşılası bencilliğiyle.
İşte o zaman yaşar insan,
Ömrünün en zehir zemberek,
En derin acısını ve yalnızlığını.
İnletir yeri göğü,
Kalbinin amansız pişmanlığı!
5.0
100% (3)
