Vuslat
Efkârı umumiye bilmiyor sol yanımı
Tutuşan yüreğime kar yağar ince ince Herkes kendi derdinde duymuyor isyanımı Neden felek vuruyor böylesine sevince Düşen kar ateş olur o feleğin çarkında Tebessümler yok olur ağlayamazsın bile Buzlar erir yaş olur akar gönül arkında Geceler matem olur susar yalnızlık ile Bir an bir sancı düşer gönül eşini arar Tüttürürken dumanı akar göz yaşı akar Tabakası elinde sabaha tütün sarar Birini söndürmeden alır birini yakar Umudu yitirmeden saklarken sol tarafta Adı bir nağme olur hiç dilden düşmez o yar Bu dünyada olmazsa buluşmak var arafta Verilen söz tutulur söz namustur ya da ar Birden bire irkilir yalnız ve sakin gece Eşsiz bir ezgi dolar bir an gönlü hoş eder Yıldızları ışıtır hayaldir gelen ece Uyanınca rüyadan maşuk olur derbeder Kutsanır semahlarla ölüm olur vuslatı Pir mevlana aşkına döner durur ve yanar Başka dünyaya doğru çevirir sürer atı Rabb’ine kavuşurken yine yârini anar Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN |
Tebrik ve saygimla..