ALLAH RAHMET EYLESİN




RUHU ŞAD OLSUN



DOST TU


7.YIL

____ayaza çalıyormuş günün rengi
tenha bir dalgasında düşmüşüm
odanın ortasına anamın rahminden kopar gibi

ebemin soğuk ellerinin
sıcak şaplağı duyulmuş en kaba yerimde
çarşafa sarılıp
ağlamışım...




____hayalbaz ve çocuksu Karadeniz günleri
kovalarken bir birini
para kazanma gerçeği
ta o zaman kazınmış beynimize
kocaman bacaları olan küçük evlerimizin
akşam sohbetlerinde

denizin benim için getirdiğine inandığım
bakır telleri topladım
cennet bahçesinin az bulunan nimeti sayarak
kazanma duygusu ile kol kola gelen
ve yüzümün ortasına yerleşen mutlu tebessümü satmışım

farkında olmadan yediğim
yabancı bir tokadın üçlü saltosuna...

__oralar tekin yerler değilmiş__
nenemim koca memelerine saklandım
ağladım...




____üniversite özlemlerimi konuk ettiğim
mabetsi kayalıklarından Karadeniz in
koşarak gittim kayıt kokulu günlerine
bey tepe kampusunun

kırmızı sarı renkteki pankart sinemasının
tam karşısına geçip
daha önce gördüğüm bir rüyayı okurken tanıştım
mavi üniformalı siyahi haydar ile
kalemlerime sarıldım
ağladım...

.
..
…

_____soğuktan kararmış buzlarında türkü söylerken Erzurum un
üşümekten morarmış dudaklarını
demli bir bardak çay umudunda ısıtırken tanıştım
‘’ASUMAN’’ *** ile

her yudumunda çayının
mülteci bir direniş sergiliyordu hayata karşı / urfa gülü
__kadındı oysa
insandı ___

sonra
geleceğe dair umudi bir düş griliğinde
koşturmuşum onu
sokak başlarına habersizce barikat kuran Azrail den habersiz
tezgahına düşürmüşüm ölümün / bilmeden

bembeyaz bir gaz yumağı oluvermiş elleri

ana avrat küfrettiğim
otopsi saatlerini ararken koridorlarda
bulduğum buzlu sızıma sarıldım
ağladım...
.
..
…


şimdi
şarap a kurulmuş
çıldırmış saatim ben
çalarsam kuduracak köpek gibiyim
zıkkım gibi içtim sigarayı
dumana sarıldım
ağlayacağım...


_______yanan bu köy kimin ?