Armağan
erim dediğin yaşamında
rastlantıya bir muştu gözünün feri sezmez iken rengi alaca karanlık duygularda duymadığın ne çok ses ısınmak istediğin nefes burnunun ucunda belki belki dağların ardında kemirir içini kurt çıt demeden kelebek gibi yumuşacık okşar gün ışığı sevdaya dalmış gibi sevince dolar yüreğin gizemiyle tazecik nedeni oysa mutluluğun sevdiğinden gelen bir ışık temmuzda serin bir yel yalar geçer yüzünü diline dolanırken söz afyon moru bir uyku gözlerinde dinlenirken gülün kokusuna değer yaşadığında bir ömür sabah aldığın öpücük 251214denizli |