Kendi ekseninde dönerken dünya
Kaldık çemberlerin içinde
Sessizce!
Kuşatılırken kentler
Betonlar yükselirken kat kat
Gelişilmişliğin göstergesi saydık

Oksijenlerimizi çalıyorken birileri
Sömürü düzeninin rüzgarıyla
Kartlarımızla
Çok katlı merkezlerde aldık verdik
Yürüyen merdivenleri, yormadı ayaklarımızı
Birbaşınaydık aslında, yığınların arasında

Neonların ışığında, alamadıklarımız aklımızda
Yudumladık kahvelerimizi faiziyle
Öderdik
Aybaşlarını bekledik, asgari maaşlarımızı
Yetmedi banka bankolarında girdik kuyruklara
Borçla borç ödemeyidi öğrendik böylece

Yorgan kısa, ayak uzun, hava soğuk
Kaldı biryerlerimiz açık
Üşüdük
Plazaların gölgelerinde
Çiçekleniyordu şehir alabilldğince
Her mevsim bir başka cepler dolarken

Unuttuk çam kokularını
Yaprakların hışırtısını
Aldırmadık
Dere kenarları kurudu, yaşadığımız yerlerde
Çiğ taneleri küstü güllere
Kurtlar bile terketti elmalarımızı


Çok gelişmişlik masalları anlatılıyor hergün
Projelerden, yollardan, istikrardan
Kandırıldık
Bunun için bu kadar yüzlerimiz asık
Gözlerimizin feri sönük, bakıyoruz alık alık
Sorarım ey halkım böyle mi çağı atladık…