ANILAR SESLENİYORSolgun merdivenlerde bir yığın anı, Gözlerimde uzak, soluk bir hayâl, Gümbür gümbür yüreğim bilmem ki neden, Kırık- dökük duygularım… Bu yollar, taş duvarlar, Yeşil bahçeler… Ağlıyorum istemeden... Nerede âşinâ yüzler, nerede? Kolunda kitapları, gözleri yerde, Nerdesin, gözleri gülen sevgili Ayşe? Zaman anılara çekiyor perde… Çiçekli pencerede gülümseyen yüz, Radyodan neş’eli nağmeler dökülen evler, Nerdeler, o dostlar, hangi yerdeler, Anarlar mı bilmem, ederler mi söz? Bu yosunlu taşlar, nelere şahit? Bahçeden başını uzatan dallar, Kim bilir bir görünmez el karşı sahile Usul usul, hasret kokan selamlar yollar… Sisli hâtıralarla içlenir yollar, İçini çekiyor gibi sanki ağaçlar, Mahzun mahzun bakar güzel Üsküdar, Anıları saklar vefâlı kollar… Hâlenur Kor 25 Aralık 2014 ( Şiir, bu fotoğraftan esinlenilerek yazıldı.) |
Mahzun bakışlar perde arkasında
Gözlerken dostların yolunu
Üç beş yaş süzülür ardından
Gizlersin hala içinde sakladığın
Bin bir umudu...
Yüreğinize sağlık sevgili Halenur Hanım.
Dost bir kalemden duygu yüklü dizler her zamanki zarafeti dokunurken yüreğe...
Sevgilerimle...