Kaldır başını yavrum,
Utanma!
Utanmayı unutanlar utansın.
Yanarken tepelerinde bin mumluk ışık,
Görmeyenler gözleri açıkken,
El yordamıyla gidenler.
Sönmüş kandiller gibi yürekleri kapkara,
Ruhları matlaşmış sevgisizlikten.
Gözlerine bir is perdesi çekmiş ki para,
Sanki götürecek mezara…

Seni çocuğum, seni
Görmeyenler utansın!
Kaldır başını utanma,
Utanmayacaksın!
Bir bilsen gözlerindeki aydınlığı,
Ellerinde umut tomurcukları,
Yüreğinde ateşle
Sen güneşten de sıcaksın.

Uzat; ver elini bana,
İçimde çalkalanıyor deniz.
Sen benim geleceğe çizdiğim iz,
Güzelliğe ektiğim Tohum,
Boy vereceksin bir gün, biliyorum…
Şimdi büyük sandığın,
Bakışıyla utandığın bir sürü cücenin
Atlayacaksın bir adımda üzerlerinden.
Elimi Tut!
Sen de diğerine uzat elini, sıkıca tut.
Unutma, bir hiçtir
Haksızlığa susan dil,
Doğruyu duymayan kulak,
Gerçeği görmeyen göz.
Sen insansın, tertemiz.
Ver elini bana, içimde çalkalanıyor deniz.
Sen,
Sen benim geleceğe çizdiğim iz…

Hâlenur Kor



*





İnternette Türkçe Olimpiyatlarında Okunmasını anlatan yazı:

Kimsesizlik her yerde her zaman vicdanlı olan herkesi ürperten bir hadisedir. Kimsesizlik aynı zamanda sahipsizliktir. Kimsesizlerin sahibi, kimsesizleri yaratan, kimsesizlerin kimsesi olan Allah’tır.

Herkes hayatının değişik virajlarında nice kimsesizlerle karşılaşmıştır. Onları görünce içi burkulmuş, boynu bükülmüş ve inkisar-ı kalb içerisinde onlara dua etmişlerdir.

Kimsesizler hayatta zor durumda kalmış mustar hale gelmiş kimselerdir. Hz. Yunus (a.s) gibi mustarların duasına icabet eden Hz. Allah’tır.

Kimsesizler bazen kader denk çizgisinde kimsesizlerle buluşur. Kimsesizlerin yazdığı “kimsesizler” şiiriyle isteklerine cevap verilir.

İşte bu kimselerden bir tanesi Madagaskar’ın Antananarivo şehrindeki Işık kolejinde okuyan Daniel’dir.

Madagaskar devlet okulunda okuyan Daniel Rakotonomenjanaharary isimli Madagaskarlı öğrenci Işık kolejlerinin düzenlediği liseler arası matematik olimpiyatlarına katılır. 1200 kişilik şehir çapındaki olimpiyatta birinci olur. Okul yönetimi Daniel’i burslu olarak okutmak ister. Bu vesileyle Daniel’in velisiyle görüşmek üzere veli ziyaretine giderler. Ziyarette Daniel’in öksüz ve yetim olduğunu, Daniel’e babaanne ve dedesinin baktığını öğrenirler. O yaşlı ve fakir insanların küçük bahçelerinde domates yetiştirip satarak geçindiklerini öğrenirler. Daniel için o parasızlık içinde her gün mum alıp yirmi metrekarelik gecekondularında okutmaya calışırlar. Kolej burslu olunca çok sevinirler.

Antananarivo Işık koleji öğretmenleri, bu başarılı öğrencinin bu yıl düzenlenecek olan Türkçe Olimpiyatında şiir dalında yarışmasını isterler. Bu vesileyle Daniel’in okuması için bir şiir aramaya başlarlar. Öksüz ve yetim (kimsesiz) olduğunu bildikleri için, internette kimsesizler ile ilgili bir şiir ararlar. Karşılarına bir şiir sitesinde Halenur Kor hanımefendinin yazmış olduğu “Kimsesizler” şiiri çıkar. Şiiri okuduklarında, şiirin sanki Daniel için yazıldığını düşünürler ve Daniel’in bu şiiri okumasına karar verirler.

“Kimsesizler” şiirini sizinle paylaşmak istiyorum;

Kaldır başını yavrum,
Utanma!
Utanmayı unutanlar utansın.
Yanarken tepelerinde bin mumluk ışık,
Görmeyenler gözleri açıkken,
El yordamıyla gidenler.
Sönmüş kandiller gibi yürekleri kapkara,
Ruhları matlaşmış sevgisizlikten.
Gözlerine bir is perdesi çekmiş ki para,
Sanki götürecek mezara…

Seni çocuğum, seni
Görmeyenler utansın!
Kaldır başını utanma,
Utanmayacaksın!

Bir bilsen gözlerindeki aydınlığı,
Ellerinde umut tomurcukları,
Yüreğinde ateşle
Sen güneşten de sıcaksın.
Uzat; ver elini bana,
İçimde çalkalanıyor deniz.
Sen benim geleceğe çizdiğim iz,
Güzelliğe ektiğim tohum,
Boy vereceksin bir gün biliyorum…

Şimdi büyük sandığın,
Bakışıyla utandığın bir sürü cücenin
Atlayacaksın bir adımda üzerlerinden.
Elimi tut!
Sen de diğerine uzat elini, sıkıca tut.

Unutma, bir hiçtir
Haksızlığa susan dil,
Doğruyu duymayan kulak,
Gerçeği görmeyen göz.

Sen insansın, tertemiz.
Ver elini bana, içimde çalkalanıyor deniz.
Sen,
Sen benim geleceğe çizdiğim iz…

Hâlenur Kor

Bu sene Türkçe Olimpiyatlarında Daniel’i bu şiirle izleyeceksiniz. Kendisini dinlediğim zaman çok hüzünlendiğim ve ağladığım bu parlayan yıldız “kimsesizler”i sizlere tanıtmak ve takdim etmek istedim.

Necdet İçel