Tanrıların İstanbulTanrılar küllerini serpti avuç avuç Kutsayarak tarihten İstanbul’u Ölü bir kenti diriltmek için Sarıldı Olympos’tan kehanetlere Susmak bir şeyleri haykırmak Yazmak içinde/kini kusmak gibiydi Ve biz kadar yakınken hayat El uzattığında uzaklaşır sen kadar Hani heybesinde sen yüreğinde hak İstanbul’un Yolculuğu Araf’a dar’a durur kullar Ağır tartar çıplak bedenler günah yüklüyken Bitecek esareti vicdanla boynun Tanrıların İstanbul’undan azapla geçerken |