YaşamYaşam sessiz düşlerin avaz avaz haykırışı başı dumansız dağların son feryadı bütün sevgilerin bileşkesidir yaşam sen ne dersen de iz bırakan zamansız hoşça kallar ılık gözyaşlarıyla ıslanan kâğıt mendiller anıları boş ellerde kalan acılardır yaşam sen ne dersen de sinsi yalnızlıklar kol gezerken kentlerde çare yoktur yüreklere çöreklenen eleme bu yüzdendir ki kırılan kalplerin son feryadıdır yaşam sen ne dersen de acılar can çekişirken göz pınarlarında boşluğa düşen yıldızlar söndürür mehtabın yüzünü umutların sonu olur bütün bekleyişler kara kapkara gün batımıdır yaşam sen ne dersen de bazen güvenilen dağlara kar düşer ansızın işte o an yüreklerde yeşeren hayaller solmaya başlar şaşırma seni yerden yere vuran dalgalardır yaşam sen ne dersen de gemi azıya almış yağız ata nasıl güç yeter teslim olunur toza dumana ancak ellerden uçup giden umutlardır yaşam sen ne dersen de ölüm haber vermeden gelir evlere ocaklara gözlerde yaş dudaklarda ses boğulur bozulur bağlar lalezarlar tarumar olur hıçkırıkların boğazda düğümlenişidir yaşam sen ne dersen de Şükrü BEŞİKTAŞ |
ölüm haber vermeden gelir evlere ocaklara
gözlerde yaş dudaklarda ses boğulur
bozulur bağlar lalezarlar tarumar olur
hıçkırıkların boğazda düğümlenişidir yaşam
sen ne dersen de
Gönül kaleminize sağlık hocam şiirli geceler...