BİR ASIR YAŞAMIŞ GİBİ YORGUNUM

Bir asır uyumuşçasına uykusuz
bir asır yaşamış gibi yorgunum

aaaah ah
sebebini bilmediğim
bir iç savaş mı var içimde bilmem

talan edilmiş ömrümden
çalarak götürmek için
çıkarcı, pusu ulumaları duyuluyor derinden

böylesine vurdumduymazlığın
böylesine yalnızlığın
böylesine sessizliğin içinde
anlamıyorum sabrım neden dingin
ve ben hâlâ susmaktayım

sanki bir it dalaşı var içimde
inatçı hırlaşmaları duyuluyor insanlığın
gerçekten, doğruluktan yoksun, edepsizce
kaçışların debelenişlerini sezinliyorum

muhtaçlık ve mecburiyet
gerekçesi olmuş onursuzluğun

ciğerci Osman beklerken dükkanında
söküp almak için şerefsizlerin ödünü

Cemil sesleniyor Ayla’ya;

“koş Ayla koş ülkede hırsızlar var” diye

sabahın sıfır dördü
uykuya çağırıyor yorgun kirpiklerim
gün ağarmakta
ve
bütün masumiyetleriyle
insanlar birer birer aymakta

ve ben pencereme yaslanmış
Çankayadan ülkemi seyrediyorum

yalanın, talanın,
emeğini, hakkını
masumiyetini insanın
kendi tozuna toprağına bulayanın
çoğunlukta olduğu bir ülkede
yaş elli yedi

ve ben
Bir asır uyumuşçasına uykusuz
Bir asır yaşamış gibi yorgunum…

Hüma Efkan