AH BE 'GİDEN'Bilmiyorsun dağların karı sensiz erimez Buz tutar gönlün üstü uğramaz hiç bir yolcu Üstünde kurtlar bile yalın ayak yürümez Güneş girmez ormanda kalbim nöbetçi kolcu Rutubete bulanmış gözlerim uçuk bakar Kurusa duygularım bir kibrit beni yakar. Zoruma gider her şey dünya sensiz çekilmez Alıp başımı gitsem sığamam hiç bir yere Bu acı benimleyken kusuruma bakılmaz Dönmezsen dönme deyip yemin etsem bin kere Alıştım yokluğuna dediğim an gelirsin Aklımı baştan alıp istersin ki delirsin. Kokladığım geceler yakar durur içimi Balkonuma sarılan sarmaşık bile solar Belkide bu aşkımın tek delirme biçimi Zannederim karşımda hayalin keman çalar Düşlerimle gerçekler birbirine karıştı Ah be ’giden’ yüreğim çoktan senle barıştı. Semazenler dönüyor gözlerimin önünde ’Hu’ çekiyor yüreğim onlarla bir dönerek Güneş olup parlasam şu an en zor gününde Yıldız olsam gecene sabahları sönerek Sen iste her koşulda yanında olurum ben Gönlüm kurbandır sana beni bırakıp ’giden’. Ayvazım DENİZ |