göz yorgunluğum
Belimde tutulur ağrısı zamanın
Bükük kalır doğrulamaz dilim Sürünece gurur vardırmaz aşkın dallarına Sözcüklerim kanatlarını açıpta uçamaz Göz yorgunluğum bulaşmış caddelere Gönlümün balkonları eskimiş Sonbaharın ezgisi bulaşmış dilime Pembe düşlerimin dizleri yaralanmış Kaderin kıyısına vuran ömrüm Derdiyle seyyah olduğum gonca gül Hüznün bohçasına sarıp sarmaladığım özlem Kurumuş yaprak misali ufaladığım sevinçlerim Yüzümde sıralanmış göçebeler Göğümün saçları siyaha bürünmüş Dünya denilen lunapark’a tek kişilik alınmış biletim Öyküsü bittiğinde beyazları giyinmiş yolcuyum |
Yüreğinize sağlık Zeynep Hanım.
Sevgilerimle...