Aralandı Sevda MevsimiAdam; Evirir çevirirdi üç kere başında Uzak diyarlara salardı yarım uyaklı sevinci... Sıratı yol eylerdi beyaz merdiveni. Maviyle sevişirdi lacivert düşlerinde sonsuza akardı umudunun sesi... Avuç içlerinde kıvrılırdı kağıtlar Örterdi parmaklarıyla üzerini sevdiğini sarmalar gibi... ’Senli fallar açtım’ derken titrerdi içi... Kadın; Kalkmak istemezdi oturduğu fallarından. Elerdi yoksulluğunu beklentiden de öte... Yatırırdı büyük aşkını tabutunun içine Aydınlanırdı geceleri ağır ,ağır sevdiğinin ışığıyla... Dolaşmazdı parçaları ayrı ayrı sokaklarda... Çoktan yazmıştı kimliğine adını Yoluna dokuduğu düşlerde eridi sesi değdikçe sesine adandı yüreği ... Adam ve kadın arkada yürekleri önde yürüdüler... Ağaç ve kabuğu misali sığındılar birbirlerine . Parladı kimsesizlik mücevherleri. Aşklarının uğultusu ile yıkandı sesleri tuttular ellerinden onurlu sessizliğin.... Yüreklerinin öpüşmesine tek şahitti durmadan okunan Kuran sesleri... Yeryüzündeki tek saltanatlarıydı o an Sultanahmet camii... Her kavuşma ayrılık olsa da bazen... sarıldılar annelerinin bıraktığı yerden. Hazla süzülen kelimelerde yansa da kırmızı ışıklar... İmgelem serasında ikiye bölünse de çığlıklar. Avuç içlerine bıraktıkları bir şiirin damarlarında dolaşıyorken sevda mevsimi... Bazen de geçtiler hayallerin ötesine girmedikleri cehennem kalmadı sevgileri azalmadı yine de... Gözlerini ayrılıklar ıslatsa bile... Ferda Özsoy |
doldu..Özel bir ana yazılmış şiirdi..Şimdi sadece hayal olan...
Bir kadının şiirine ve kalbine oturmuşsa biri,gerçekten sevilmiştir...
Teşekkürler Sevinç Hocam
Teşekkürler yazdıran yüreğime...
Sonsuz saygı ve sevgilerimle efendim.Var olasınız hep...