Siyah, sever misin?
İçimde ucu bucağı olmayan bir kasvet
hiç uğurlayamadığım. Kurtarılmayı bekleyen gemiler misali, ola bora olmuş ümitlerim. Görmüyor kimse, göremiyor, bakmıyor! O gemi batıyor gittikçe, sığ sulardan derinlere doğru Kapalı kutu hayallerim, hiç düşünemediğim gerçeklerim Veda edercesine bıraktığım güvencelerim Zerre bir ışık tanesi ararken Uzun zamandır düşlenen her şey ve her şey Ütopyanın o karanlığına doğru yol alıyor Benliğimi teslim etmişim Çalacak bir kapı Açılacak bir umut Yok artık. ’’Hayat, bir ağaca tırmanırken elini attığın o dalın kırılması kimi zaman.’’ |