YALNIZ YORGUNGözyaşları akardı damlardan Rüzgar kokardı evleri Yalnızlıkla ısınırlardı Hem güzeldi yalnızlık,ne özlem vardı ne de hasret Güvercinler cesur,şahinler ürkek Umut diyorlardı bilmedikleri bir şeye Nedir ki umut,kimden neyi ummak Renkler vardı bir de Gecenin siyahı,kanın kırmızısı Yollar gri ve uzak Dağlar sahipsiz,sahibine dargın Ve insanlar vardı Zayıf,çelimsiz ve sessiz Anneler ölmüş,babalar hapis Çocuklar mı? Onlar savaşta oyun zannettikleri.... |