YANIYOR
Dağların doruğuna efkârımdan köz düşmüş
Zemheri alev almış havada kış yanıyor. Vuslat sükut içinde hasretlere söz düşmüş Ellerim üşüyorken gözümde yaş yanıyor. Gölge gibi korkular takip eder gerimden Uykularda kâbuslar yüzer beni derimden Ürperip çığlıklarla sıçrıyorken yerimden Kan ter içerisinde gördüğüm düş yanıyor. Aldığım nefes ziyan sanki boğuluyorum Cam kırıkları gibi düşüp dağılıyorum Tutmuyor elim kolum çöküp yığılıyorum Gözümde hatıralar vücutta baş yanıyor. Bu şehirde yan yana dururken izlerimiz Dermanımız tükendi yoruldu dizlerimiz Her sokağın başında saklıdır gizlerimiz Kaldırımda üstüne bastığım taş yanıyor. Her gün ölmek demektir sensizliğin çilesi İçimde hicranların sönmek bilmez şulesi Benim değil bu günah feleğin bir hilesi Töre böyle kurunun yanında yaş yanıyor. Dizlerinin dibini yörem eyle sevdiğim Ya dermanım ol ya da verem eyle sevdiğim Himmetine muhtacım kerem eyle sevdiğim Ciğer sanki yanardağ, volkana eş yanıyor. Hasan Hüseyin YILMAZ |