YELDA
Solar gider bir gün
Birlikte çektirdiğimiz resimler Ve Unutulur gider yaşananlar... Ne zaman bir banka otursam mevsim SONBAHARDIR! Ben sen iken gözlerimden canlanır anılar… Hatırlar mısın Yelda? Saçlarına güz papatyaları takardım Sevdamıza taç diye Sen bana bir ayna uzatmış “Kendine bak, baktığınla beni gör” diye Bense boynuna kolye takmıştım. Günler uzar, geceler kısalırdı Geceleri buluşurken bir çınar altında Bazen yasaklı yürüyüşlere çıkardık Uzar giderdik yakamozlara… Sonra Yakalanma telaşı sarardı bizi Sen eve giderdin ben leyli sabahlara kalırdım Adım… Adım “Kaçakçıya” çıkmıştı Dağları mesken tutup seni ardımdan bırakmıştım! Yelda! Dağları bilir misin? Yüceltilerden her dem kar-buzul vardır Sisi çok; pusu karanlık sarar her yanı İzli mermiler yalardı sırtımı “ teslim ol” denilirdi Aman demedim, direnmiştim Meğer aşk insanı cesur kılarmış Yelda! Oysa olmadığın zaman gölgemden bile korkardım Yüreğimde seni taşıyordum, öperdim Yelda! Serhat Dağlarında hep kar yağardı, üşümezdim Ve seninle el ele iken ne çok mutlu olduğumu Ve “Kardan gelin” yaptığımız günü hatırlardım Dağlarda engerekler, soysuzlar gezerdi; Baykuş öterdi, Kurtlar ulurdu! Sonra Başımı bir taşa bırakır uyurdum Sabahları beni huzursuz eden mermi sesleriyle uyanırdım. Yeldal! Tüm yoldaşlarım bir bir tutuklandı Bir ihbara yenildim, kodese düştüm! Kodeste iken kan kustum, kalbim delindi Gene ölmedim; sana kavuşma umutlarım hep diriydi Sevdalılık yaralarıma otları, bazen de hayalini sürerdim Yelda bilir misin? Yedi canlıydım! Yedi kez kurşunlara dizildim Hayalin bana yatak döşek olurdu, iyileşirdim Soğuk-çelik Ranzaların dibinde yalnızlığı öğrenirdim! Çıktım geldim yoktun; yitip gitmiştin çok uzaklara… Biliyor musun Yelda! Solar gider bir gün Birlikte çektirdiğimiz resimler Ve Unutulur gider yaşananlar... Ne zaman bir banka otursam mevsim SONBAHARDIR! Ben sen iken gözlerimden canlanır anılar… Deman Poyraz/ |