sen miydin
tutunacak bir dal ararken ellerim
sana doğru ey aşk neden koşamıyorum herkes mi kahpe herkes mi vefasız elem dolu kalbime bir temkin bulamıyorum hep sevdim diyenler ağlatmadı mı benim gözlerimi ıslak mendillerden neden hiç kurtulamıyorum yalan dünyada mutluluğu düşlerken ben her geçen gün ölümle tebelleşip kahroluyorum şu mabude aşkın ilahi gücünü neden sanki vuslat yollarında göğsümde iman ile arıyorum kah mecnun oldum yandım çöllerde ben kah leyla gibi aşkın korların da yağmur duasına çıkıyorum sevmekten hiç murat almadı ki bu aciz kulun zikreden kalbimle seni şu dilimden hiç düşüremiyorum hani mutluluk denilen şey bizlere her daim helaldi haram kılınan kötülükten asla mehruh olamıyorum bin bir umutla bekledim ben yarın denen geleceği yepyeni yıllarda bir muştu sevgi bulamıyorum ömrümüzde vaatler yalana dönerken ilkbaharı göz edip sonbaharda çiçek açamıyorum yıllar geçtikçe ben damgalı kaderime neden çözüm bulamıyorum bir nüsha şans ver diyen ellerimi minberin huzurunda sana doğru açamıyorum hayat durmadan akıp giderken geçen ömrüme ne yazık ki hiç çare bulamıyorum ben malesef şu insanların ne dürüstlüğüne nede saflığına asla inanamıyorum yaşam durmadan oyun ederken bizlere güneş gibi doğan bahtıma nedense senden bol şans istiyorum oysa mutsuzluğun sonu acizliğimiz de nasılda benziyor kaderimiz bir birimize gülmeyen şu kötü kaderin mağlubiyeti hayatımızın içinde ta kendisi yenilgide.... senmiydin benim yazgımı yazan senmiydin bir efrata adımı koyan ey büyük tanrım belkide bu hayat hikayesi senin için bir oyun , bir düzmece.................. ceylan yılmaz |