bazen güvenmek istersin
Dost bildigin insanlara
ama kalp kırılir beden sogur
Konusamazsinki bir sağirla

O gözünde büyüttüğün
çok değerli insanlar ,
yılan olur , akrep olur ,
sokarlar seni depresyona .

Bir tükenmişlik
sendromu baslar
Dunlerinden yara aldiysan
umutla bakamazsin ki yarinlara

Iste o zaman
caresiz kalirsin.
Alismaya calisirsin ,
Dort duvarla bakar kalirsin
Sabahi olmayan aksamlara.

Ve kimsesizligin eksikliginde ,Birden kendine olan
ozguvenini kaybedersin.
sokulursun usul usul yalnizliga


Alisirsin sende elbet alisirsin
Oldurursun sende icindeki degerleri
Seytaninla Konusursun ,deli gibi
hic olmayan insanlarla

Aynaya baktiginda
Kendini tanıyamazsın
Yuzundeki cizgilerde gizlidir dertlerin
bulamazsin bir tek krem
onu yok edip cikarmaya

Ve hayat ! iste bu boyle
her biri , binbir ders dolu,
Sinavlardan da yorulursun
ayni seyleri tekrar tekrar
yasamaktan bikarsin illet edersin hayata.

Ve tum sevgini tuketenlere
Nefretini kusar , haykirirsin
En agir sozlerim bellikide
Hem sahtekar hemde alcak
En serefsiz olanlara

Bir de bakarsinki
ömür biter
Zamanla yalan olur
Aci tatli
yasanmis ne varsa

Saatler döndükçe
akrep yelkovan misali
Takvimlerden dusen
sadece yapraklar degildir

Seni o an
gozyaslarin ele verir

Vay be ! dersin vay be
Iste o an zaman durur
baslarsin
hickira hickira aglamaya


Yazar Ceyhan .ceylan yilmaz