ÇUL ETTİN BENİ
Kurumuş dalında gonca gül açtım
Yeşerdin gölgende çöl ettin beni Karanlık gecene hüzmeler saçtım Güneşin doğunca kör ettin beni Zemheri ayında ocağım açtım Bahara erince kul ettin beni Kıraç toprağına tohumlar saçtım Başağa dönünce un ettin beni Çölde kavrulurken şemsiye actim Gölgeyi görünce çul ettin beni Kuruyan bağına sağanak saçtım Deryaya salınca pul ettin beni Kar boran vurunca ocağım açtım Kazanlar kurunca kül ettin beni Yanmış yüreğine buzlu kar saçtım Merhemi bulunca erittin beni Yaralı gönlüne kalbimi açtım Aşkıma doyunca terk ettin beni Nafize |
şiir güzeldi kalem dostu
saygılarımla