İnsanlığımdandır / Kusura bakmaİlk defa bir aşk şiiri çizecegim izninizle ruhuna fatiha okunan mecazi sevdalardan çekecegim kökümü maviden- çöl olmak şartıyla arabesk takılacağım kusura bakmayın- hatta ilk defa bir sigara yakacağm savrulan bulutlara kör kızıl rengiyle ay kuşlarına lades’ ulan inat değil mi padişahın müzedeki tahtına oturup şarap içeceğim İlk defa bu kadar fahişe bir hüzünle değiştik yüzümüzü rus ruletine müptela bir kafayla ruhumuzu bir şiire sattık bir dikeni alnından vurup bir gül için kaçtık sonra geceden Lorca"nın kalbinden geçip Çaykovski"nin sesine kırk mum yaktık yine de kederin onuncu köyünde düştük melenkoliye İlk defa saçlarında yanan rampuzel bir akşama gözlerimi vermiştim Ay henüz sübyandı, kuşlar gök taşlarıyla öpüşürdü ve henüz cenindi ihanetler ben Atlantis"te tanrı Enki"yle keopsu çizerken henüz Ankara"ya gelmemişti Hepat İlk defa insanın solfejindeki sadakatin klawiesinde ölmüştü Rosey Gecenin ortasına açılmış antik bir kıtaydı avuçların kavmini küflü bir mağarada unutan kahin krallar cin taşlarından arafa duvar ören müneccimler Homejen bir özümsemeydim statik ellerine meczup soluğu sönmüş lavların kutsal külünde şerh yazarken mavi safire gömülen yüzümü çalıp gitti Aranzah İlk defa yağmurun molekülünde yakamoz suda seken yıldızlar kirpiklerinde tanrı kuşlarıyla unutulan izafi bir kurguydu evrensel döngü tasvirinde siyah bir tualde göğün alfabesine saklanan ve sen, kaderin son mazereti bu naif gülümsemeyi Vicdanımın son sadakası olarak bıraktım ... cc_ |