Gözlerin sığınağımdıSığınağımdı gözlerin Can sıkıcı şu tekdüze günler Huzur olsa yeterdi ki o da yok Sen yoksun senden haber yok yer gök sağır Aklım gönlümle ele ele çıktık yol ağzına yar bir haber Başı kesilmiş sersem tavuk misali kendimi yerden yere atasım var Dönüyor nevrim Sabır taşı döşüyorum boydan boya nehrime yar Ne soludum senden sonra bilmem ki Buralarda hava bozuldu zehir zıkkım oldu dışım içim Kimse bilmez kimseler bilmez sensizliğimi Hüzün denizinde baştan ayağa tepeden tırnağa Yokluğunun ayinine bulanıyorum Yer yarıldı girdim sanki içine içimin şehirleriyle Zap tedildi hüzün askerleriyle kalelerim Köşe bucak bakındım bir emare senden bir iz yok Yaar yine üç maymunu oynuyor dağ bayır deniz Dar bir kapı açtım girdim içine aşkıma bir lahit yaptım Adım adım adımladım saydım ölçtüm biçtim Deme yar deme demek ki sen yokken hiçtim yaşamıyordum Zikrimde sen fikrimde sen unuttum dünya işlerini Zamana bir fitil koydum kendimle yok ettim zamansızım caan Bir seni unutamadım yokluğun ateşten çember Onun o emsalsiz aşkı ki yar nurlanır mimber Yaar ara çık ortaya n’olur bir haber ver Sensiz anımda canımda bir ürperme depremde her yer Bıraktım artık saatleri saymayı kilit vurdum günlere Gönlüm ayrılık yüküyle ezik ezgiler şarkılar her yer Zaman zemin yoğun kara çıkamaz oldum yollara Yar bir ara haber ver sağlığından kahr mı ediyorsun hayata Darıldın mı hayalimde gözlerinin sığınıyorum sığınağına El açıp Tanrı’ya istiyorum seni ondan bir tek ona ayan Kimse bilmez kimseler bilmez sensizliğimin öksüzlüğünü Hiç bir şey şenlendirmiyor ıssızlığımı Kendi yarattığım bir ezginin ezikliğiyle sessizce İsyanlar yüklüyorum ıslığıma Hiç bir şey çare değil ıssızlığıma Elimde bir ahit girmek ister gibi yerin altına Yok olmayı yeğliyorum çünkü sen yoksun Can sıkıcı geçen şu tekdüze günler Huzur da yok ki olsa bir nebze yeterdi Yaar bir kurban lazımsa aşkımıza Bil ki bi bir şiirimi kurban ederdim feda olsun sana Yüksel Nimet Apel |
Uğur böceğini hak etmiş.