Perdelerle sevişen kadın
Teninden kaç arşın tül kayıp gitti boynu bükük
Işık okşarken kıvrımlarını hangi fettan düşleri çağırdın aklına
Hangi ihtiras bulutu yıkadı gözlerini
ve hangi çizgileri takip etti gece lambasının ışık bulutunda

Hey sen!
Çok mu kaba bu sesleniş
Sen perde gerisinde kendini teşhir eden dilber
Çok mu kanına dokundu gelmeyişim
Çok mu korktun birşey söylemeyeceğimden
Ah sen perdeleri baştan çıkaran kadın
Gün ağarınca umut
O ağacın iğne yapraklarında bir damladır bilirim
O yüzdendir çoğu zaman güneş doğmasın isterim
ve bil alev alev yansam da gelemem
Ansızın birden başlayan sağanak gibi kapıma düş isterim.


’Yaşamım hiçbir zaman bana ait olmayan, başlangıcı olan sonu olmayan yaşayışlardan ibaret.

O boşluklar kapanmayacak.’

adınla yamıyorum bütün boşluklarımı, içimde gözlerinin hatırına yeşeren öksüz mevsimleri adıyorum bir merhabanın diyetine.

esirgeme günaşırı selamını sevgili
bakışlarından cayalı çok oldu, sözlerini esirgeme, geçip gittiğin yollar aşkına.

Beni bana bırakma.
Kelâm aşkına kalem aşkına
Teninden süzülen yağmur aşkına
Coşsun istiyorum ayyuka çıksın tınmaz gecelerde sevinç çığlıklarım, bir selamının ardından.
Ardından kavuşmalar gelsin, sabah yağmurları eşliğinde. Paçalarıma yapışan çamurlar gibi toplamak istiyorum umudu. Ben istemesemde bulaşsın istiyorum.
gün görmemiş aşklar aşkına istiyorum dünle beraber üstüne bastığımız sözlerin gölgesinde çırılçıplak bir istanbul sabahında olsun istiyorum.

ve dahası şarkıların gözü kör olmadan yanmadan denizler gel istiyorum.




Gel ben bıraktığın yerdeyim yüreğimde açtığın o onulmaz boşluğun içinde
Hani unuttuysan
Hani olur ya gelirsem aklına
Bir istanbul yamacında o ağacın yaprağına tutunmaya çalışan damla gibiyim hala
gün maviye dönerken bir çapkın güneşin peşinden gitmeden gel.
Üstelik çok rüzgarların geçtiği tepenin hemen yanında ömrümü uçurumuna yuvarlamadan gel

Yine de senin istediğin gibi olsun dediğin gibi
Yeter ki gel vicdansız
Gel namussuz
Masum yalanlar ülkesinin sesi intihar çağrılarına dönmeden gel