Şimdi
Biz terk edilmiş bir kentin iki yabancısı
gibiyiz
Yağmur bile sadece benim yanağıma
değiyor
Ve ıslanan bir ben oluyorum
Acılarımı içimde çoğaltarak
Bana sevdası yasak kadın
Yokluğunda

Üşüyorum
Ellerini tutamıyorum
Gözlerinde cenneti göremiyorum
Sevincimi kulağına fısıldayamıyorum
Üzüntümü boynuna sarılıp
Hıçkırıklara boğulurcasına ağlayamıyorum
Bana sevdası yasak kadın

Yaşadığım şehrin yıldızlarını saçlarına
takamıyorum
Gamzeli ay yüzünden öpemiyorum
Gece kararıyor
Gece karanlığın enkazında kalıyorum
Bir insan avazı çıktığı kadar nasıl susarsa
Bende öyle susuyorum sana
Bana sevdası yasak kadın

Sen yoksun diye
Bu şehirde muhabbetimi kaybettim
Içimde gurbetim olan sevgili
Hasretim oldun
Yangınım oldun
Yandığım oldun
Türkülere andığım,
Şiirlere yazdığım oldun
Seni şiir yaptım ömrüme diye
Yasak konuldu yazıma, yaşantıma
Ömür boyu yalnızlık hükmü verildi
Kalemime, günlerime
Bana sevdası yasak kadın

Acılar hep üryan
Gülüş giydirilmiyor gün’yüzüme
Hep gün’yüzüme bağırıyor sensizlik

Ey vatan gözlüm
Biz yitik
Biz yitik bir kentin
Iki yasak tarafıyız
Sen giden
Ben kalan

BANA SEVDASI YASAK KADIN
2014.08.30

A. Haluk Fidan