Buğulu camPenceremin buğulu camını silerken birde ne göreyim! Yitik hayalin buğulu cama çiziyor resmini Yetim kalmış anılar kaplıyor penceremi Yine yakıyor faili aşikar duyguların dikeni Camı kırıyor sanki sessiz çığlıkların heybeti Gönül gözü gördü ki yalancı bir bahara eş tutmuşum ben cenneti Güneş penceremi aydınlatırken kalmıyor hayatın tadı tuzu rengi Yaprak misali düşüyor benden artık umudun ahengi Gönül gözü geç de olsa gördü ki yokmuş Mevla’ya duyulan sevginin dengi Ensar Türkay |
Şiir ve yürek sesiniz daima kutlu olsun...
...........................................Selam ve saygılarla..