S/ona doğruHüzün’e doymuş tüm şiirler ,tokluğum yine de sana doymuyor aç yanım gitme kal diyesim varda sen yinede kalma iki yalandık bir doğru edemeyen Oysa hiç ölmeyecek adına bağışladığım şiirler menzil sendin sapa yoku ufuk sendin gayrısınada hacet yoku gerekte yoktu Varsın zaman unuttursun dünü güne çalınsın hüzün dünü unutmuşsa söz , varsın bu gün inti/hara meyillensin aşk şimdi ölü denizler ve dalgalarından yoksun sahiller kadar suskun yüreğim Bitiyoruz d/üşüyorum kayboluyorum hüznün girdabında Söndürdün gök/yüzündeki tüm kandilleri Aynalara baktığımda sana tebessüm ederdi eskiyen yüzüm şimdi gri bulutlarda saklı güneşim hani doğacaktın hesapsızca yarınlara gülmeyi unuttuğum tarafımdan söyle nerdesin… belki bir gün diyerek tohumlar ektim kıraç topraklara Umuttun’ya unuttuğun kadar Fazlası ben eksiği sen Umutta yok sende yok Sen yoksan kimsemde yok suskuma sakladığım bi/adımsın hep ötemde virgüllerle uzayan şiirlerimin koyamadığım nokaktaydın ömrüme iliştirdiğin bu aşkı noktaladım say yok saydığın varlığım kadar yok say. Can Cezayir Aydemir |
Bazen susmak mı daha iyi diye düşündüm ve sustum