Ayten-lim
Ben hep bir tutam sevdaya hasret büyüdüm.
Mahallemin o toprak ara sokaklarında. Oram buram yamalı. Lastik pabuçlarımın altı delik. Ve ben, Buram buram özlem duyardım mutluluklara. Büyürken büyük umutlar besledim hep. Ve adım adım yol aldım ne vereceği meçhul yarınlara. Kimi zaman güldüm Kimi zaman da mutlu oldum. Ya da mutlu olduğumu sandım. Sahte sevmelerde ziyan ettim ömrümün bir kısmını. Ta ki sen gelene dek. Acı üstüne acı çektiğim, Tam da ruhumu teslim ettiğim anda, Ecele kafa tutar gibi Güneş olup ömrüme,bütün karanlıkları yutar gibi geldin. Sabahım oldun. Tüm kalbinle sardın,sahibim oldun benim. Hasretiyle büyüdüğüm bir tutam sevdayı buldum sende. Aradığım aşkı, Aradığım sıcaklığı buldum senin o ayten-inde. Varlığınla bir kor, Sevdan ile yangın oldun bu zavallı bedenimde. Artık farketmez benim için mesafeler. Sen güneşin doğduğu yerde, Bense battığı yerde olsam ne yazar bu deli yangına ? Nasıl olsa seni görüyorum aynaya her baktığımda. Değil mi ki bize heryer aşk heryer sevda ? Bekliyorum şimdi seni. Yüreğimi fethettiğin gibi , Yuvamı da fethetmeni büyük bir haz ile bekliyorum. Artık evime anahtarı kullanarak değil, Zili çalarak girmenin hayalini kuruyorum. Sen kahvaltıyı hazırlarken, Ben fırından sıcak ekmek almak istiyorum. İşe diye çıkarken kapıdan Kolay gelsin aşkım diyen sesini duymak istiyorum Ve büyük bir aşk ile sabrediyorum. Sabrettikçe daha da çok seviyorum ayten-lim. Bu arada. Yarın akşamki sekiz otuz seferini sana kapattım. Birtek senin için kalkacak. Birtek aşkımı taşıyacak. Son durağı da benim yüreğim olacak. Bilmeni istiyorum ayten-lim. Bundan böyle hasretini duyduğum özlemim, Aşka dair kalkan son seferimsin... _________________Murat BULUT |