belki şu saatlerde
uykunun galibi gözlerin
halen gün ışığına açılmamış
koynunda ise
ben gecelerden kalma bir koku varolmakta
oysa cennettin düşüm
kapına bir vara bilsem


pencerinin güneşe ruhun ise ışığa
odanın yalnızlıkla eşleşen loşuğu varsa da
dil nankörüleğe gafil avlanmakta
iki bükülüm yatagında
neyin seni alıp bana getireceğini bir bilsem


vebaline susar, çöl öyküleri yazarmışım
Mecnun ana kahraman
sana benliğimde bir leyla ola bilmeyide
ne çok isterim
bir bilsen

biliyorum
sevişmelerin bozulmuş anıya karışan yansımaları
ve orta noktamız
ne kaldı diye
sora bilsem ayak ucunda oturup
ah keşken...

gün gecenin vurdum duymaz hallerine karıştı
çekildi düşlerin son acıya, kareleri
silik bir zaman kaldı avuçlarımda
renklerin takatsizliğe sıralandığı an
bu olsa gerek
pembeye düşen gülüşünü kimde bıraktığını
bir bilsem...