BOŞ ODA...
İşte girdim odanın sensizliği içine
Bir ses ki sessizliğin İsrafili yanımda. Öyle acı verilmiş gidenlerin göçüne Titriyor damarlarım Azraili kanımda... Deli poyraz günleri ansam rengim soluyor Yadedip anıları dalsam gözüm doluyor. Sonra sisli hayalin güz yağmuru oluyor Üşüyorum zamansız olmadığın anımda... Göğsümün üzerinde okşayıp bu elemi Yaşamak istiyorum sana dair alemi. Ne zaman mülhem olsan tutup kara kalemi Yazıyorum akılsız mürekkebi canımda... Son defa ışıkları söndürdüğün bu oda Hayalinden ziyade bir şey vermez murada. Düşsem de uykulara bekliyorum rüyada Ne çıkar bitse gece sen vardın ya tanımda... ÜNSÜZ... |
boş oda da duvarlar gönlün sesini
duymuşcasına yankılanır
kalp düşüncelere dallıp dalıp çarpar
...