HOYRAT EL
Çılgınca çelik çomak oynarken sokaklarda
Buz kesen ayazdan habersiz Mimicik elleri moralmış YanaklarI elma kırmızısı bir çocuk Uzandı sokaga bi hoyrat el Tutup kolundan sürükledi Ve direndi çocuk mutluydu Buz kesen soğuk üşütmüyordu Ve hayat çelme attı düşürdü çocuğu Kan revan içinde elma kırmızısı yüzü Aniden kırmızıya boyandı O günden sonra çocuk unuttu çocukluğunu Ve hayatı yaşadı en derinden Neler görmediki minik yüreği Buz kütlesi kadar soğuktu artık Ne güldüğü belli ne ağladığı Görenler ağız birliği etmişçesine Hep bir ağzdan dediler bu çocuga deli Ve çocuk cevap verdi Sğuktan habersiz yaşadığı günleri geldi aklına Başını gömdü gövdesine Sizene akıllıysam akıllı deliysem deli SEVGİ DEĞİRMENCİOĞLU cano0606 |
Alkışlıyorum üstat
Yüreğin kalemin var olsun
_____________________________________________Saygılar selamlar