UTANDI......
UTANDI…
Öyle bir yangın ki yürekte yanan Onu söndürecek yel de utandı Lal olsun dillerin sevgiyi anan Yalanı söylerken dil de utandı, Şu koskoca yürek sana dar mıydı? Benden çaldıkların sana kâr mıydı? Giderken vedaya yüzün var mıydı? Gizlice sallanan el de utandı, Bu yaşanan şeye bir isim kondu Benim için bu aşk ilk değil sondu Vedakâr busen de buz oldu dondu, Harından vazgeçen kül de utandı, Eller birleşirken mevsim aramaz Gönül yeşerirken yaprak sararmaz Gün batar, ay gider, yıldız kararmaz Lambaya can katan tel de utandı, Bahtıma karalar yazdırdın gittin Felek çemberini azdırdın gittin Usandım hayattan bezdirdin gittin Bülbülün sevdası gül de utandı, Sandalda her gece mehtaba erdik Ay şahit, dünyaya mutluluk verdik, Güneşim ol derken nasıl everdik Yakamoz utandı göl de utandı, Söylediğin son söz bağrımı deldi, Ömrümüz tükendi son ana geldi, Kahrolsun o falcı her şeyi bildi, Mutluluklar diyen kul da utandı.. Osman AVCI 19.11.2014 – 01.30 |
Osman Abim öncelile hoş geldin.
Kalemine yüreğine sağlık..