Mevla’nın emriyle, süslenmiş bahçe
Güzellik destanı bizim köyümüz
Çeşit çeşit bitki yaşar iç içe
Yeşilin sultanı bizim köyümüz

Baharı yaşarken, şenlenir dallar
Yerini aldıkça beyazlar, allar
Desenini görüp, şaşırır kullar
Giyince fistanı bizim köyümüz

Kuşlar, kelebekler, nazlıca uçar
Kırlarda çiçekler, yarışla açar
Köylüsü dört yöne umudu saçar
Sevginin vatanı bizim köyümüz

Eller çalışmaktan tutarken nasır
Tarlaya ekilir fasulye, mısır
Gören unutamaz, geçse de asır
Canların cananı bizim köyümüz

İlk önce tatlanır, dutu, eriği
Bayırda, çayırda olur çileği
Dillere yer etmiş, etli ekmeği
Nimetin harmanı bizim köyümüz

Hamur mayalanır, yakılır fırın
Pişer, şifa olur, içinde harın
Hele sarımsağın yanına varın
Dertlinin dermanı bizim köyümüz

Cevizle, kestane dokunur güzde
Kanlıcalar biter, kırda, kürüzde
Mis gibi kokarlar pişerken közde
Kucaklar ormanı bizim köyümüz

Emine Yılmaz Dereci

Kürüz: Çalılık, fundalık yer, koru.

Dokumak: Kestane ve ceviz ağaçlarına çıkılıp, uzun sırık denen sopalarla dallarındaki ceviz ve kestanelerin yere düşürülmesi.