Aklım Ermedi Hiç
Bilinmezlikler içinde kendimden kaçtıkça
Sonu gelmeyen yalnızlıklarda buldum kendimi Hep erteledim Demek istediklerimi diyemediklerime Bu yüzden kaybeden ben oldum Gözü kapalı güvendim çoğu kez Güvendikçe, iteatkar ve saf sandılar Vurdukça vurdular İçime attım ve SUSTUM Çoğu gece kanayan yüreğe tuz yerine sigaralar bastım Yandıkça, daha da yandı Kime kızdıysam,ağzıma geleni saydım Onlar duymadı Duymadılar diye ben terbiyemin sınırlarını aştım Aklım ermedi hiç, kendimi haps ettiğim mapuslara Susuz, azıksız bıraktığım anlara Değmeyenler için harcadığım zamana Kendime ettiğim eziyete... |