İki şey insanı çileden çıkarır; söylenecek yerde ağız açmamak; susulacak yerde lakırdı etmek. SADİ
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BİR ADAM, BİR AĞAÇ, BİR ÇOCUK VE BİR AKŞAM
ünal beşkese
5 beğenme · 4 yorum · 1574 okunma
 BİR ADAM, BİR AĞAÇ, BİR ÇOCUK VE BİR AKŞAMBir adam, yaşlı ve yalnız... Bütün sevdiklerini elinden alan acımasız yıllardan elinde kalan sadece eski bir keman... Ve her gün, akşama doğru oturup açık penceresinin önünde, fersiz gözleri ufukta, belirsiz bir noktaya dalarak titreyen elleriyle hüznünü paylaşıyor, kemanı telleriyle... Bir ağaç, o da yaşlı ve yalnız... O da bıkmış gibi yaşadığı yıllardan, güçsüz dalları yorgun ve yılgın her yıl yapraklarını döken hazan rüzgârlarından... Bir çocuk, hem yetim, hem öksüz... Her paydos vakti, çıktığında boğaz tokluğuna çalıştığı tamirhaneden bu ağacın altına oturur, sebebini bilmeden, düşünmeden... Daha, bu küçücük yaşta hem o masum yüzü, hem minik yüreğindeki yaşama ümidi solmuş, ellerindeki çatlaklara, siyah motor yağları dolmuş, sırtını dayayıp o ağaca ve kapatıp gözlerini bu keman sesini dinliyor, belli, o hüzünlü seste kendinden bir şeyler buluyor. Sonra, uzatıp öne doğru iki incecik ve çelimsiz bileği avuçlarını açıp bir dua ediyor, kim bilir, nedir dileği... Ve bir akşam, puslu bir gökyüzü, hava,sanki uğursuzluk kokuyor, çocuk yine ağacın altında ve gözleri, can havliyle dala tutunup kalmış tek yaprakta, keman, bu akşam nedense kesik kesik çalıyor... Sonra meş’um bir esinti, ürperdi sanki her şey, yaprak düştü, keman sustu ve bir bulut ağladı tıpkı o çocuk gibi... Sonra hep sessiz ve yalnız kaldı ağacın dibi... Ünal Beşkese |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BİR ADAM, BİR AĞAÇ, BİR ÇOCUK VE BİR AKŞAM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
BİR ADAM, BİR AĞAÇ, BİR ÇOCUK VE BİR AKŞAM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
zülfiye erdoğan
26 Kasım 2014 Çarşamba 23:23:14
her şeyiyle süperdi. saygılar ustam
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
ünal beşkeseÇok teşekkür ederim efendim, ilginiz ve beğeniniz için,
saygımla, efendim,
Ü.B
saygımla, efendim,
Ü.B
Cevap Yaz
nevrettin uludağ
26 Kasım 2014 Çarşamba 00:34:25
güzel bir şiir tebrıkler ustadım
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
İlginiz, beğeniniz ve nazik mesajınız için çok teşekkürler efendim,
saygı ve sevgimle,
Ü.B
saygı ve sevgimle,
Ü.B
Gulun Kokusu
26 Kasım 2014 Çarşamba 00:20:35
Cok guzel ve huzunlu..yine gozlerimin vanasi bozuldu.tebrik ediyorum hocam.selam ve saygilarimla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Şiirime gösterdiğiniz ilgi, beğeni ve duygulu yorumunuz için çok teşekkürler efendim,
saygımla, sevgimle,
Ü.B
saygımla, sevgimle,
Ü.B
nur49
26 Kasım 2014 Çarşamba 00:17:19
O kemanın sesi hüzün tüterek tâ içime işledi. Yalnız yüreklerin sesidir keman. Yayı her çekişte suskun duyguların figanıyla titrer sanki yürekler...
O adam ve çaldığı keman beni çok uzun yıllar öncesine götürdü. Rahmetli babam gözümün önüne geldi.
Çenesini kemana dayar, bilinmeyen bir yere gözleri dalar, çalar da çalardı...
Hüznün doruklara çıktığı mevsimdir hazan... Dökülen yapraklar biten ömürdür, takvimlerden tek tek düşer seneler, sararıp düşen yapraklar misali...
Kimsesiz insanların sığınağıdır ruhlara dolan nağmeler... Hele de mevsim hüzün mevsimiyse, hele de yürekte bir yara kanıyorsa...
Öylesine yüreğe dokunan bir şiirdi ki, hüznün buğusunu genzimizde hissettik. O adam olduk, o çocuk olduk, kuruyup düşen o son yaprak olduk.
O ağacın altında boynumuz bükülüp öylece kalakaldık...
Gönülden kutlarım efendim. Yüreğinizde hep baharlar olsun...
nur49 tarafından 11/26/2014 12:20:23 AM zamanında düzenlenmiştir.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
O adam ve çaldığı keman beni çok uzun yıllar öncesine götürdü. Rahmetli babam gözümün önüne geldi.
Çenesini kemana dayar, bilinmeyen bir yere gözleri dalar, çalar da çalardı...
Hüznün doruklara çıktığı mevsimdir hazan... Dökülen yapraklar biten ömürdür, takvimlerden tek tek düşer seneler, sararıp düşen yapraklar misali...
Kimsesiz insanların sığınağıdır ruhlara dolan nağmeler... Hele de mevsim hüzün mevsimiyse, hele de yürekte bir yara kanıyorsa...
Öylesine yüreğe dokunan bir şiirdi ki, hüznün buğusunu genzimizde hissettik. O adam olduk, o çocuk olduk, kuruyup düşen o son yaprak olduk.
O ağacın altında boynumuz bükülüp öylece kalakaldık...
Gönülden kutlarım efendim. Yüreğinizde hep baharlar olsun...
nur49 tarafından 11/26/2014 12:20:23 AM zamanında düzenlenmiştir.
İlginiz, güzel bakışınız, duygu dolu yorumunuz için çok teşekkürler Halenur hanım,
saygımla, sevgimle efendim,
Ü.B
saygımla, sevgimle efendim,
Ü.B
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 26.11.2014 00:00:24
Okunma Sayısı
: 1574
Yorum
: 4 yorum
Beğeni
: 5 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.