Bugün çok yorgunum anneBugün çok yorgunum anne Yılların özlemi taştı yüreğimde Düştüm çıkılmaz düşüncelerin içine Yıldız gibi kayıyor hayatım tut ellerimi anne Bendeki bu delice çabayı hep yanlış anladılar Aşk değil sığınacak kapı aradım anlamadılar Ben köşemde hıçkıra hıçkıra ağladım duymadılar Yandığımı göre göre beni kurtarmadılar Kimisi aşk dedi bunun adına anne Kimisi menfaat, Kimisi boş iş Ben sustum sadece aynayla konuştum anne Bıktım artık savaşmak istemiyorum gecelerle Ben el uzattıkça kırıldı her yanım Şimdi tanınmıyor artık sol yanım Bitmek bilmiyor dayanılmaz acılarım Saranım yok anne kanıyor hep yaralarım Bir aşk olmalıydı belki de hayatımda Belki o zaman düşmezdim bu boşluğa Onun için bile düşman oldu tüm tünya bana Kalakaldım yine şu kapkara dört duvarla Buugün çok yorgunum anne Seviyorum dediklerim hançerle koşuyor üzerime Bir art niyet arıyorlar her cümlemde Ve ben yine sığınıyorum kağıt kaleme Benim yüreğimde sağlamdı bir zamanlar Tıpkı bunları yazan kalemim gibi Yüreğimde zerre derman bırakmadı değerli olanlar Mürekkep bile tehdit ediyor kalemimi Aaaah bir zamanlar ne çok severdim gülmeyi Şimdi unutmuşum tadı olan her şeyi Acıya dost olmuşum bilmeden kendimi Unutulmuş kalmışım toz kaplamış kitap gibi Özgür Aksoy |