Bir Zil Sesi Öksüz BıraktıBirbiri ardınca dizilen evler, Bozguna uğrar bir gece vakti. Okşarken saçlarımızı öğretmenler, Yıllar girecek aramıza bir kara kedi gibi. Bizler olacağız bir biri ardınca dizilen evler, Bozguna uğrayacağız kimsesiz bir gece vakti. Hayatımızda olmayacak eli öpülesi öğretmenler, Bizlerde göçeceğiz belki sabah belki de bir gece vakti. Bir zil sesiyle doluşurken sınıflara. Yüzümüz hep güleçti, hayatımız şen şakraktı. Artık bir yabancı gibiyiz okul sıralarına. Vedalar kum tanesi gibi, yıllar bizi öksüz bıraktı. Yılda yalnızca bir kez hatırlamak sizi. Bin kez ölmek gibi bu karanlık dünyada. Tek arzum bir kez daha da olsa görmek sizi. Güzel kalabilmek için hatıralarda. |