"Osman Hoca !... "
Hitap şekli böyleydi
Yöre köylülerin O’na
Öğretmen emeklisi
Ve hatta öğretmen öğretmeniydi
Bize de çok yakın olan bir köydendi...

Çok fazla değildi ama
On yıl öncesine kadar daha
Coşturuyordu ortalığı bir samimiyet havasıyla
Şimdi ise,
Kendi sessizliğinden adeta,
Kendisi ortalıkta hiç olmuyor gibiydi
Üstelik varken bile kendisi yanı başın da !...

Yanımızdan geçerken
Boş boş baktı ikimize
Tanıyamamıştı bizi muhtemelen ilk an da
Ne yanımdakini,
Ve ne de beni.
Oysa yanımda ki,
Osman Hoca’nın en çok sevdiği talebesi,
Seksen dokuz Selim’di !...

Eline ilginç bir baston iliştirmişti
Belli ki cins bir ağaçtan işlenmişti
Yüklene yüklene üzerine ağırlığından
Gövdesi lastik gibi kavisleşmişti
Titriyordu baston arada sırada
Osman Hoca’nın yorgun kasları gibi o da...

İster yaşlılıktan deyin,
İster yalnızlıktan siz buna
Titriyordu şu gerçek de var ki,
Yaşlılık suçuyla onun tüm yorgun bedeni…

Hayatın her durağından
Ezile ezile de olsa o nihayet gelip geçmekteydi
Hatta daha da geçip gidecek belki
Sonuç da Osman Hoca’nın bundan sonra kihayatı
Büyük Allah’ın takdirine bağlı bir şeydi şeydi...

Elbet kaderinin tecellisi
Enin de sonun da bir gün gerçekleşecekti
Ama onun için normal olmayan
Onu kahreden,
Ve çaresizlikten kıs kıs kıvrandıran tek acı şey
Hiç dostunun ya da bir talebesinin ne var ki,
Osman Hoca’nın selam kapısından içeri girmemesiydi !…

Bir koca ömür törpülemişti oysa o türlü okullar da
Hem öğretmen ve hem de talebe yetiştirmişti
Yaşamıştır mutlaka ayrıca,
Her güzelliği de yüreğinde duya duya
Ama o,
Bacasının içi yılların kurumuyla tıkanan bir ocak gibi
Elde kalan bir kaç nefeslik canı ile şimdi
Allah’a ısmarladık deyip de, bir sona varıncaya dek kendisi
Artık geçip gitmeyi beklemekteydi
"Bir zamanlar kartal" iken hani,
Oysa o şimdi,
Bir köy evin de kaderine terk edilmiş yapayalnız biriydi ?!...

Seksen dokuz Selim’le
Osman Hoca’yı konuşurken aramız da böyle
Tam da o sırada emektar Hoca sendeleye sendeleye
Düşüvermez mi karşı kaldırıma geçerken aniden yere !...

Fırladık telaşla hemen düştüğü yöne
Sağlık ocağı yakınlarında olmuştu bu acı durum neyse
Doktor geldi çağrılır çağrılmaz hemence
Bir kalp krizi saldırmış meğer bizim emektar Hoca’nın yüreğine…

Yazık ki ölmek üzereydi Osman Hoca galiba ?
Elindeki baston kırılmıştı düşmemek için abanırken ona
Ve kenetlenmiş öylece duruyordu olduğu yerde
İki adet ramazan pidesi hala
Sıkışık duruyordu koltuğunun altında !...

Canım ciğerim Osman Hoca;
Sanki gözü açık uyuyordu bakıldığın da
Aniden dönüverdim arkama,
Baktım ki Hoca’nın çok sevdiği seksen dokuz Selim’i
Kıyasıya gözyaşı döküyordu benim arkam da !
Yıkılacak gibiydi neredeyse yere o da...

Boylu boyunca yer de yatan o bizim dev Hoca,
Bağırıyor gibiydi son bir nefesle adeta,
Bütün vefasız dostlarına ve bütün dünyaya
Sanki haykıra haykıra !!!...

Yatarken o şimdi öylece cansız yer de
Sadakatsizliklerini haykırıyordur etrafında ki hayata
Orada biriken kimi tanıdık simalara
Ve hatta uzaklar da ki kimi vefasız ruhlara da
Gittikçe çoğalan sitemkar bir yansımayla
Ham de hala çığlık çığlığa !!!...

Osman Hoca;
Nihayet yaşamının üzerine
Kırmızı bir çentik çekmişti ölmekle
Talih bu ya;
Devamlı sınavı o yapardı koca ömrü boyu öğrenci çocuklarına
Şimdi de kendisi koyulmuştur çoktan belki de,
Hiç alışık olmadığı büyük sınavın o dikenli yollarına !...



İ.HAKKI GÜRCANOK

......A Ğ V A........