hiç sevmem Kasım’ı artık
istersen ömrümü başıma yık
ve çek git bir yabancı gibi
yüreğime otursun ağulu bir acı
tutsun yirmi dört saat sancı,
uyutmasın bu hergele
olsun bana her yer han ve herkes hancı
desinler bu aşkta rast gele

nerede sensizlik, orada nefessizlik
orada kasvet ve hasret
git Kasım benden çok uzağa
düşmeyeyim bir daha bu tuzağa
çıkmasın adım yazığa
sonbaharım bir eksik hep
aylarım bir eksik, kelimelerim
Kasım’ı düştüm ömrümden
aylardan ekim sonrası aralık
Kasım yok yani, bize düşen ayrılık

git Kasım, sana diyorum
takvimlerden çık, mevsimlerden düş
benden taraf yolun ardına kadar açık
sanadır tavrım, bütün öfkem;
bundan sonra yaradır aşkım,
söyle ben nasıl gülem

bir hüzne duçar olmuşum ki Kasım’da
bir ben belirim tek cümle alemde
kalırım hep yek kalabalığın içinde
aşktan daha pek ne var söyle
restim sanadır, nasıl sövem
yaşlarım tazedir, nasıl övem
içim içimi yer terkinde
aklım başımdan gider erkenden
hislerim yerle bir olur beklerken
kalbim üç kuruşa iner giderken

sevincimi hiç eder yokluğun
gülümsememi iç eder soğukluğun
Allah aşkına Kasım, başka takvimlere git
başka mevsimlere sığın, mülteci bir aşk ol,
münzevi bir aşık, uhrevi bir maşuk...

hiç sevmem Kasım’ı artık
yalnız kalırım da boydan boya
yine de gel demem
giden sen kalan ben; gülen sen ağlayan ben
kalabalık olan sen; tek kalan ben
kârda olan sen; zararda olan ben



hiç sevmem Kasım’ı artık
kalibrem olur yalnızlık
balistik incelemelerde sensizliğim çıkar
kalbimde aşkın, gözümde eşkin
aklımda meşkin, kulağımda yankın
anla dört bir yanım sen doluyken
şimdi her yanım ayrılık dolu...

hiç sevmem Kasım’ı artık
kendimi dibine kadar yalnız hissederim
bütün ayların altında kalmışım
bütün mevsimlerin ardında saklanmışım
sensizliğin altında ezilmişim
Kasım canıma değen pas
Kasım ömrümü geçen pas
Kasım sahiden ayrılığın has

senin tek bir giderin ömrümün ederidir
senin tek bir giderin canımın kederidir
ömrümün kaderidir
bu yüzden hiç sevmem Kasım’ı artık
büyük terkin ev sahibidir kalbimde Kasım
gidişinin o yârin, ilk adımıdır Kasım
terk edişinin beni, yalnız koyuşunun...
öfke biriktiriyorum bozuk bozuk
aklım fikrim tozuk

Kasım senin olduğu kadar benim de yasımdır
bir ömür boyu Kasım hüznü bana mirastır
ah Kasım, çoktur yasım.