AŞK
Ağır bir toprak kokusu var odada
Yine yağmur düşmüş ıssız vadilere Başı dönüyor kadının, gözler duman, Toprak kokusunu çektikçe içine Derinlemesine... Şimdi, tam zamanıdır çile çekmenin Damarlara çarpa çarpa dolaşır kan, Kalpten fırlar, koşar alabildiğine Akar, zamanın unutulduğu yöne Delirircesıne... Kaldır başını yerden, toprak yanında Kapat kapıyı, kal kendinle baş başa Ve bekle, tüm okların saplamasını Islak mabedine ve yamaçlarına Acımasızca... Ağır bir yanık kokusu var bu defa Zirvelerden yükseliyor koyu duman Kokuyu çekemiyor içine kadın, Avcundaki toprağı ve oklarıyla Yangın kadının kendisinde aslında, Aşk’la... |