Umutlarıma Düşledim Seni
bazen öyle çok özlüyorum’ki seni
saatlerce yaslandığım duvarlar bile benden sıkılıyor koyuyorum elimi cebime eğiyorum başımı hava soğuk gündüzler çoktan olmuş gece yüküm sırtımda tenim üşüyor gölgem gidiyor ben gidiyorum bilmiyor’ki adımlarım yüreğim kime ağlıyor hey sessiz gecelerin sessiz adamı yine hüzün sardı dört bir yanımı ağla ağlaya bilirsen duygularım söylenip duruyor kendi kendine içimde birikiyor sessizliğim güm’be gün oysa nağmeler dilimde sessiz şehrin sessiz çocukları gibiyim kendi kendime dertleştim bir elimde toprak bir elimde güneş umutlarıma düşledim seni oyalayıp durdum yıllarca hayatı... Hüseyin YANMAZ 21/11/2014 |
Kutluyorum üstat
Yüreğine sağlık
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar saygılar